Gisteren had ik een interessante discussie met een
medestudent en een docent bij ons op de opleiding over minimalisme.
In deze wereld slaat de globalisatie alleen maar verder toe.
Het komt vooral door internet met Facebook, Linkedin, Twitter, Instagram etc. Alles
wordt tegenwoordig opgezocht op internet. Men kan niet meer zonder, wat me alleen
maar meer verontrust. De mens heeft al vele eeuwen zonder de wonderlijke wereld van
het internet kunnen overleven. Ik begin in te zien dat ik teveel afhankelijk
ben van het internet. Een paar jaar geleden had ik een
serieuze Facebookverslaving. Ik was dagen en dagen alleen maar bezig met
Facebook. En dat nog wel zonder smartphone! Het is nu zeker minder. Ik ben
eerder een zogenoemde "kijker" geworden dan dat ik continue berichten plaats.
Na het gesprek begon ik daar toch eens goed over na te
denken. Op mijn fietsje terug naar huis had ik daar genoeg tijd voor. Zou ik het internet, maar vooral Facebook nog verder terug kunnen dringen? En wat zou er dan gebeuren? Als ik mijn Facebook
account nou zou verwijderen, zou ik dan meer tijd hebben? Ik hoef immers niet
steeds erop te kijken. En ik hoef echt niet van één van mijn 414 “vrienden” te weten wat hij of zij op de vakantie heeft gedaan.
Of dat een van hen een uber-coole tatoeage heeft laten zetten. Ik kan de mensen met wie ik
echt goed bevriend ben op 2 handen tellen. Wellicht nog 1 of 2 meer. Maar zeker
geen 414 mensen.
Vandaar dat ik nu al de beslissing heb genomen om na mijn
studie Facebook te gaan verwijderen. Waarom dan pas? Nu is het nog hartstikke
handig om contact te leggen met medestudenten om opdrachten te regelen, of
stagestukken op en neer te sturen. En dé manier van samenvattingen te delen. Na
mijn studie zal ik dit niet zozeer meer nodig hebben. Als mensen mij willen
bereiken kan dat altijd via deze blog, email, sms, bellen of gewoon een kaart
of brief sturen. Een ouderwetse kop koffie wordt tegenwoordig ook te moeilijk
lijkt wel. Tegen die tijd, als mijn telefoonabonnement en al die andere dingen
af kunnen ronden gaat de smartphone er ook uit. Ik heb met mijn HTC veel moeite
met normaal kunnen bellen. Een enorm traag mobiel waar ik soms echt gek van
wordt. Dat Google Maps voor 3 uur vast blijft staan daar zal ik zeer
waarschijnlijk geen last van hebben als ik een oude serie mobiel heb. En dan
raak ik maar even verdwaald. Dan vraag ik maar de weg waar plein 1944 is of wat
dan ook. Ik wil geen persoon worden die tegen lantaarnpalen botst, omdat ik alleen maar aandacht heb voor mijn smartphone. Of tijdens het
autorijden aan het appen zijn. Het is niet alleen maar idioot, maar ook
levensgevaarlijk! Die smartphone gaat er dus ook uit. Dankzij frustraties met de werking
wilde ik het alleen maar eerder het raam uitgooien. Maar omdat de telefoonrekening
ook zou doorgaan heb ik het toch maar niet gedaan.
Het is niet dat ik alle moderne spullen afschaf. Natuurlijk
kijk ik televisie en gebruik ik een laptop, hoewel die er waarschijnlijk ook
uitgaat wanneer ik afgestudeerd ben en een baan heb. Een vaste pc zal dan net
zo handig zijn. En het nostalgische gevoel van papier vind ik alleen maar fijn.
Net als echte boeken lezen in plaats van e-books die je op een Ipad of e-reader
leest. Maar een mens kan best zonder al die apparaten leven, dat weet ik zeker. Probeer maar eens een vakantie zonder telefoon, laptop en andere electrische apparaten die communicatie geven. Duik in een boek of duik in het zwembad!
Ik begin na het gesprek steeds meer idealen te vormen.
Manieren om gezonder en bewuster te leven. Meer uit het leven halen. Niet 4 uur
per dag vergallen aan tv kijken of internetten. Hoewel ik me daar zo af en toe
ook schuldig aan kan maken. Vooral voor wol, leuke creatieve blogs
etc. Maar gezond in de tuin bezig zijn, zelf dingen maken en lekker koken. Dat
is toch veel leuker dan heel de tijd naar een lichtgevend beeld te kijken? Het
is dat tegenwoordig zo veel via de computer gaat. Je levert voor school
bestanden digitaal in, je bekijkt je mail op internet. Maar als dat steeds
minder van belang is, dan is het toch net zo fijn om te gaan klussen of lezen
of wat je ook maar leuk vind? Ik krijg altijd zo’n fijn gevoel als ik een
spannend boek aan het lezen ben. Of als ik muziek aan het luisteren ben terwijl
ik bezig ben met haken. Het laadt me helemaal op.
En ik ben o
zo jaloers op al die mensen die nu een tuin tot hun beschikking hebben. Zelf
vind ik het geweldig om in de tuin te ploeteren en planten bij te houden. Een
moestuin bijvoorbeeld, na horen van mijn docente, is een geweldige klus. Maar
je krijgt er zoveel voor terug. Heerlijk zelf geteelde aardappelen, tomaten,
wortels enzovoort. De tomatensaus van de zelf geteelde tomaten van mijn moeder
was echt te verrukkelijk voor woorden. De
saus was altijd eerder op dan de pasta zelf. Ook waren de zelf geteelde aardbeien een
hit. Als je ze maar op tijd plukt en een stukje afknipt, dan hebben ze genoeg
energie om verder te groeien. Een echte aanrader om zelf groente en fruit te telen
dus!
|
Een moestuin: meer dan genoeg groente voor lekker koken |
Een moestuin
is een perfect voorbeeld om jonge kinderen te laten zien hoe de natuur in
elkaar zit. Het is toch belachelijk dat veel kinderen uit de stad niet weten
waar aardappelen vandaan komen? Ik heb ooit het stompzinnige gehoord dat
kinderen uit de Verenigde Staten niet wisten waar melk precies vandaan kwam.
Velen dachten uit de fabriek in plaats van uit een koe. En Britse kinderen
weten het zo te
lezen net zo min. We moeten onze kinderen, en dan spreek ik
vooral voor mezelf, net als onszelf bewuster maken van hun omgeving. Waaronder
de natuur, maar natuurlijk ook de speeltuin om de hoek. Een kind blijft
natuurlijk een kind. Buitenspelen is daar duidelijk een onderdeel van.
Dus… Dit is
een pleidooi, eigenlijk mijn pleidooi, om bewuster, gezonder te leven, Haal
meer uit het leven en ga genieten! Geef elkaar aandacht doormiddel van echte
face to face gesprekken. Veel gezelliger dan chatten via Facebook waar je een J neer kan zetten
terwijl je je L
kan voelen.
Ik ben benieuwd hoeveel mensen al bewust leven en wie er van plan is om dit te doen.