Het lijkt wel of de atmosfeer om me heen zwaarder wordt. Alsof de omgeving zwaarder ademt en loom wordt. De bomen bewegen langzamer en ik zie een hond somber de straat oversteken.
Ik voelde me eerst niet op me gemak hier. Gelukkig kwam er daarna een periode dat ik met iedereen wel zo'n beetje op kon schieten.
En nu? Nu heb ik het idee dat iedereen een hekel aan me heeft. Dat ik niks goed kan doen en net zo goed kan verdwijnen.
Wat is dat toch een verschrikkelijk beangstigend gevoel. Dat, wat je ook doet, het nooit genoeg lijkt te zijn. Nooit goed genoeg. Altijd te weinig.
Ik wil gewoon dat mensen normaal tegen me doen. Dat ze niet gaan zeuren.
Alsjeblieft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Grow Your Own Drugs
Als je van tuinieren en zelf middeltjes maken houdt dan is dit echt iets voor je. Ik hou van de eenvoud van al de remedies. Ik vind het o...
-
Il ne faut pas avoir peur du noir Ni des vers D'ailleurs Tu pourras jouer avec la pluie Et regarder l'herbe pousser Il ne faut pa...
-
Een hele tijd geleden toen ik aan het opruimen was kreeg ik de zeldzame kans om een mooie zon plaats te zien maken voor de maan. Het was zo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten